CUMHURİYET
MAHKEMESİ
“Parti hareketimizin ortaya çıkışında
en önemli iki etkenden biri Vietnam Devrimi, bir diğeri ise Türkiye Devrimci
Gençlik Hareketidir.” (Serxwebun,Aralık 1988)
Cumhuriyet Mahkemesi
Biraz ötede bir genç kız; bir ayağı yanmış, diz kapağına kadar sargılar. Ağlıyor, çömelmiş. O da yanan evinin külleri üzerinde… Biraz ötede bir kadın, iki çocuğu ile. Kızının eli yanmış, kendisi ve öteki çocuğu da hafif yanıklar almış… Bunlar Mahkeme’den cani Amerikalıları mahkûm etmelerini istiyorlar.
Yukarıdaki satırlar Mehmet Ali Aybar’ın Vietnam Günlüğü’nden. Hangi mahkemeden mi söz ediyor? Russell Mahkemesi’nden…(*)
Aybar’ın Vietnam Günlüğü’nde bilyalı bombalar, fosfor ve napalm bombalarıyla parçalanan uzuvlar, yüzler, bebekler; kreşlerin, okulların, hastanelerin en kalabalık oldukları saatlerde hedef alınması var; yine de Vietnam Savaşı’nın bütün vahşetini ortaya koymakta her tekil kayıt gibi yetersiz kaldığını düşünebiliriz. Ancak tarihin en dehşetli ve en haksız saldırılarından biri Vietnam halkını tüm dünyanın gözü önünde olanca acımasızlığıyla vurmaya devam ederken, Amerika’yı işlediği ve işlemeye devam ettiği suçlar nedeniyle sanık sandalyesine oturtacak bir mahkemenin bulunmadığını - en azından Russell Mahkemesi’ne kadar bulunmadığını - tahmin etmek zor olmayacaktır.
Kanun vardı, ama kanunları uygulayacak bir yargı organı oluşturulmamıştı. 2. Dünya Savaşı’nın sonunda Nürnberg’de uluslararası ilişkilerde zora başvurulması yasaklanmış; barışa karşı suçlar, savaş suçları, insanlığa karşı suçlar kategorilerine giren fiillerin işlenmesinin idam cezasıyla karşılanacağı karara bağlanmış; Amerika Birleşik Devletleri kararları tanıdığını açıklamıştı.
Nürnberg’de Amerika’yı savcı olarak temsil eden yargıç Jackson, Nürnberg kanunlarının yalnızca Nazi liderleri için çıkarılmadığını; bu suçları işleyen bütün devlet adamlarına ve Amerika bu suçları işlediği takdirde ona karşı da uygulanacağını dünyaya ilan etmişti.
Öte yandan, Jackson’ın bu ilanıyla, Hiroşima’ya atılan atom bombasının aynı günlere rastlaması bir büyük kara mizah örneği değil, kaskatı emperyalizm gerçeği idi.
Gücü elinde bulunduran ve oluşturduğu şebeke, kendi yargılanmasını önlemek için hukuk ve yargıyı elinde tutarsa ne olur?
Sol görüşlü filozof Bertrand Russell, 1966 yılında dünyanın dört bir yanındaki aydınlara, birlikte bir Uluslararası Savaş Suçları Mahkemesi oluşturmak için davet gönderdi.
İçlerinde önemli hukukçularla birlikte Jean-Paul Sartre’ın, Simone de Beauvoir’ın, tarihçi Isaac Deutscher’in, yazar James Baldwin’in, oyun yazarı ve yönetmen Peter Weiss’ın, Barışçıl Öğrenci Koordinasyonu Komitesi Başkanı Stokely Carmichael’ın ve Türkiye İşçi Partisi Genel Başkanı Mehmet Ali Aybar’ın da bulunduğu bir grup aydın aynı yılın Kasım ayında Londra’da bir araya gelerek mahkemenin statüsünü ve programını hazırlayıp Vietnam’a tahkik komisyonları göndermeyi kararlaştırdı. Aybar’ın Vietnam günlüğü, bu komisyonlardan birinde görevli olarak gittiği Vietnam’daki gözlemlerini ve Russell Komisyonu’na sunduğu raporu içeriyor.
Russell Mahkemesi, Fransa ev sahipliği yapmayı reddedince, Londra, Stockholm ve Kopenhag’da yapıldı. Mahkeme süresince, aralarında Amerikan askerlerinin de bulunduğu 30’dan fazla kişi tanıklık yaptı, sunulan raporlar ve belgeler incelendi. Amerika, savunma yapmaya çağrılmış olmasına rağmen mahkemeyi tanımadı.
Aybar, tıpkı Russell ve Sartre gibi, cezai açıdan yaptırım gücü olmayan bir mahkemenin kararının ne işe yarayacağı sorulduğunda şu cevabı veriyordu: “Bu mahkemeyle, pervasızca suç işlemeye artık göz yumulmayacağı anlaşılmıştır... Mahkeme, meşruluğunu, kamuoyu tarafından benimsendiği ölçüde kazanacak…” Russell, “Force majeur’den yoksunuz,” diyordu, ama emperyalizmin dayattığı düzenin getirdiği “aşikâr kısıtlamaların bir üstünlük olduğunu” da ekliyordu.
“Hikmet-i hükümetin gerekliliklerini yerine getirmek ya da buna benzer yükümlülüklere bağlı kalmaksızın önemli ve tarihsel bir soruşturma yürütme özgürlüğüne sahibiz”.
Mahkeme, Amerika’yı Vietnam halkına karşı saldırı ve soykırım suçları işlediği hükmüne vardı. Mahkeme ve hüküm, dünya gazetelerinde geniş yer buldu; çok daha önemlisi, Amerika içinde ve dışında Vietnam savaşına karşı mücadelenin yükseltilmesinde çok büyük etkide bulundu.
Şimdi Ali İsmail mahkemesini bekliyor. Ayakkabı kutuları; Ergenekon, Balyoz davalarında yitirilen hayatlar; Devrimci Karargâh ve KCK; Reyhanlı;MİT tırları; Sivas için “Hayırlı olsun” açıklamaları; 6 yaşında evlendirilebileceği söylenen kız çocuğu ve Özgecan; Soma’da kapanan tam 301 çift göz; “güzel öldükleri” söylenen tüm emekçilerimiz; tüm kaynakları, tüm sahilleri, tüm limanları bir bir satılan bu halk; Fatiha’lara teslim edilen meclis; imam hatiplere teslim edilmiş geleceğimiz;bir dönem yükseltip şimdi unutmuş göründüğümüz “cumhuriyet kazanımları” mahkemesini bekliyor.
Seçim öncesinde “yargılanacaklar” diyen düzen partileri çoktan “aklama” sessizliğine bürünmüş durumda ve şaşırmıyoruz, kaskatı gerçektir.
Ancak, pervasızca suç işlemenin zamanı geçti ve sözümüzü söyledik:
Hesabı sorulacak!
Tüm Türkiye’nin önünde toplanacak, görevinin, meşruiyetinin ve ciddiyetinin farkında bir Cumhuriyet Mahkemesi için çağrıdır.
Deniz Hakan-ilerihaber.org
01-Temmuz-2015
Deniz Hakan - Cumhuriyet Mahkemesi - ilerihaber.org
(*) Russell Mahkemesi:
Genellikle Russell Mahkemesi olarak anılan Uluslararası Savaş Suçları Mahkemesi İngiliz filozof Bertrand Russell'ın önderliğinde Vietnam'da Amerika Birleşik Devletleri tarafından işlenen savaş suçlarını araştırmak ve dünyaya duyurmak amacı ile kurulmuştur.
Mahkeme, 1966'da kurulmuş, oturumları ise 1967 yılında Stokholm ve Kopenhag'da yapılmıştır. 18 ülkeden temsilcilerden oluşan Russel Mahkemesi uluslararası alanda büyük ilgi görmüş ve yankı uyandırmış olmasına karşın Amerika Birleşik Devletleri'nde önyargılı ve gösteri amaçlı bir oluşum olarak algılanmış ve görmezden gelinmeye çalışılmıştır. Mahkeme üyeleri genellikle sol görüşlü barışseverlerden oluşmaktadır, üyeler arasında bazı Amerikalılar olsa da ne Amerika' nın ne de Vietnam'ın temsilcileri bu oluşumda yer almıştır.
Mahkeme'de Vietnamlıların yanı sıra Amerikalı askerlerin de ifadelerinden yararlanılmıştır.
"Bizler yargıç değiliz. Bizler tanığız. Görevimiz insanoğlunun bu korkunç suçların tanıklığını üstlenmesini sağlamak ve insanlığı Vietnam'da adaletin safında birleştirmektir." Bertrand Russell.
Russel Mahkemesi, son oturumu İstanbul'da yapılan Irak Dünya Mahkemesi'ne de esin kaynağı olmuştur. Mahkeme Üyeleri:
Cumhuriyet Mahkemesi
Biraz ötede bir genç kız; bir ayağı yanmış, diz kapağına kadar sargılar. Ağlıyor, çömelmiş. O da yanan evinin külleri üzerinde… Biraz ötede bir kadın, iki çocuğu ile. Kızının eli yanmış, kendisi ve öteki çocuğu da hafif yanıklar almış… Bunlar Mahkeme’den cani Amerikalıları mahkûm etmelerini istiyorlar.
Yukarıdaki satırlar Mehmet Ali Aybar’ın Vietnam Günlüğü’nden. Hangi mahkemeden mi söz ediyor? Russell Mahkemesi’nden…(*)
Aybar’ın Vietnam Günlüğü’nde bilyalı bombalar, fosfor ve napalm bombalarıyla parçalanan uzuvlar, yüzler, bebekler; kreşlerin, okulların, hastanelerin en kalabalık oldukları saatlerde hedef alınması var; yine de Vietnam Savaşı’nın bütün vahşetini ortaya koymakta her tekil kayıt gibi yetersiz kaldığını düşünebiliriz. Ancak tarihin en dehşetli ve en haksız saldırılarından biri Vietnam halkını tüm dünyanın gözü önünde olanca acımasızlığıyla vurmaya devam ederken, Amerika’yı işlediği ve işlemeye devam ettiği suçlar nedeniyle sanık sandalyesine oturtacak bir mahkemenin bulunmadığını - en azından Russell Mahkemesi’ne kadar bulunmadığını - tahmin etmek zor olmayacaktır.
Kanun vardı, ama kanunları uygulayacak bir yargı organı oluşturulmamıştı. 2. Dünya Savaşı’nın sonunda Nürnberg’de uluslararası ilişkilerde zora başvurulması yasaklanmış; barışa karşı suçlar, savaş suçları, insanlığa karşı suçlar kategorilerine giren fiillerin işlenmesinin idam cezasıyla karşılanacağı karara bağlanmış; Amerika Birleşik Devletleri kararları tanıdığını açıklamıştı.
Nürnberg’de Amerika’yı savcı olarak temsil eden yargıç Jackson, Nürnberg kanunlarının yalnızca Nazi liderleri için çıkarılmadığını; bu suçları işleyen bütün devlet adamlarına ve Amerika bu suçları işlediği takdirde ona karşı da uygulanacağını dünyaya ilan etmişti.
Öte yandan, Jackson’ın bu ilanıyla, Hiroşima’ya atılan atom bombasının aynı günlere rastlaması bir büyük kara mizah örneği değil, kaskatı emperyalizm gerçeği idi.
Gücü elinde bulunduran ve oluşturduğu şebeke, kendi yargılanmasını önlemek için hukuk ve yargıyı elinde tutarsa ne olur?
Sol görüşlü filozof Bertrand Russell, 1966 yılında dünyanın dört bir yanındaki aydınlara, birlikte bir Uluslararası Savaş Suçları Mahkemesi oluşturmak için davet gönderdi.
İçlerinde önemli hukukçularla birlikte Jean-Paul Sartre’ın, Simone de Beauvoir’ın, tarihçi Isaac Deutscher’in, yazar James Baldwin’in, oyun yazarı ve yönetmen Peter Weiss’ın, Barışçıl Öğrenci Koordinasyonu Komitesi Başkanı Stokely Carmichael’ın ve Türkiye İşçi Partisi Genel Başkanı Mehmet Ali Aybar’ın da bulunduğu bir grup aydın aynı yılın Kasım ayında Londra’da bir araya gelerek mahkemenin statüsünü ve programını hazırlayıp Vietnam’a tahkik komisyonları göndermeyi kararlaştırdı. Aybar’ın Vietnam günlüğü, bu komisyonlardan birinde görevli olarak gittiği Vietnam’daki gözlemlerini ve Russell Komisyonu’na sunduğu raporu içeriyor.
Russell Mahkemesi, Fransa ev sahipliği yapmayı reddedince, Londra, Stockholm ve Kopenhag’da yapıldı. Mahkeme süresince, aralarında Amerikan askerlerinin de bulunduğu 30’dan fazla kişi tanıklık yaptı, sunulan raporlar ve belgeler incelendi. Amerika, savunma yapmaya çağrılmış olmasına rağmen mahkemeyi tanımadı.
Aybar, tıpkı Russell ve Sartre gibi, cezai açıdan yaptırım gücü olmayan bir mahkemenin kararının ne işe yarayacağı sorulduğunda şu cevabı veriyordu: “Bu mahkemeyle, pervasızca suç işlemeye artık göz yumulmayacağı anlaşılmıştır... Mahkeme, meşruluğunu, kamuoyu tarafından benimsendiği ölçüde kazanacak…” Russell, “Force majeur’den yoksunuz,” diyordu, ama emperyalizmin dayattığı düzenin getirdiği “aşikâr kısıtlamaların bir üstünlük olduğunu” da ekliyordu.
“Hikmet-i hükümetin gerekliliklerini yerine getirmek ya da buna benzer yükümlülüklere bağlı kalmaksızın önemli ve tarihsel bir soruşturma yürütme özgürlüğüne sahibiz”.
Mahkeme, Amerika’yı Vietnam halkına karşı saldırı ve soykırım suçları işlediği hükmüne vardı. Mahkeme ve hüküm, dünya gazetelerinde geniş yer buldu; çok daha önemlisi, Amerika içinde ve dışında Vietnam savaşına karşı mücadelenin yükseltilmesinde çok büyük etkide bulundu.
Şimdi Ali İsmail mahkemesini bekliyor. Ayakkabı kutuları; Ergenekon, Balyoz davalarında yitirilen hayatlar; Devrimci Karargâh ve KCK; Reyhanlı;MİT tırları; Sivas için “Hayırlı olsun” açıklamaları; 6 yaşında evlendirilebileceği söylenen kız çocuğu ve Özgecan; Soma’da kapanan tam 301 çift göz; “güzel öldükleri” söylenen tüm emekçilerimiz; tüm kaynakları, tüm sahilleri, tüm limanları bir bir satılan bu halk; Fatiha’lara teslim edilen meclis; imam hatiplere teslim edilmiş geleceğimiz;bir dönem yükseltip şimdi unutmuş göründüğümüz “cumhuriyet kazanımları” mahkemesini bekliyor.
Seçim öncesinde “yargılanacaklar” diyen düzen partileri çoktan “aklama” sessizliğine bürünmüş durumda ve şaşırmıyoruz, kaskatı gerçektir.
Ancak, pervasızca suç işlemenin zamanı geçti ve sözümüzü söyledik:
Hesabı sorulacak!
Tüm Türkiye’nin önünde toplanacak, görevinin, meşruiyetinin ve ciddiyetinin farkında bir Cumhuriyet Mahkemesi için çağrıdır.
Deniz Hakan-ilerihaber.org
01-Temmuz-2015
Deniz Hakan - Cumhuriyet Mahkemesi - ilerihaber.org
(*) Russell Mahkemesi:
Genellikle Russell Mahkemesi olarak anılan Uluslararası Savaş Suçları Mahkemesi İngiliz filozof Bertrand Russell'ın önderliğinde Vietnam'da Amerika Birleşik Devletleri tarafından işlenen savaş suçlarını araştırmak ve dünyaya duyurmak amacı ile kurulmuştur.
Mahkeme, 1966'da kurulmuş, oturumları ise 1967 yılında Stokholm ve Kopenhag'da yapılmıştır. 18 ülkeden temsilcilerden oluşan Russel Mahkemesi uluslararası alanda büyük ilgi görmüş ve yankı uyandırmış olmasına karşın Amerika Birleşik Devletleri'nde önyargılı ve gösteri amaçlı bir oluşum olarak algılanmış ve görmezden gelinmeye çalışılmıştır. Mahkeme üyeleri genellikle sol görüşlü barışseverlerden oluşmaktadır, üyeler arasında bazı Amerikalılar olsa da ne Amerika' nın ne de Vietnam'ın temsilcileri bu oluşumda yer almıştır.
Mahkeme'de Vietnamlıların yanı sıra Amerikalı askerlerin de ifadelerinden yararlanılmıştır.
"Bizler yargıç değiliz. Bizler tanığız. Görevimiz insanoğlunun bu korkunç suçların tanıklığını üstlenmesini sağlamak ve insanlığı Vietnam'da adaletin safında birleştirmektir." Bertrand Russell.
Russel Mahkemesi, son oturumu İstanbul'da yapılan Irak Dünya Mahkemesi'ne de esin kaynağı olmuştur. Mahkeme Üyeleri:
- Bertrand Russell (Onursal Başkan) - Filozof ve matematikçi
- Jean-Paul Sartre (İdari Başkan) - Filozof
- Vladimir Dedijer (Mahkeme ve oturum başkanı)- Hukuk doktoru ve tarihçi
- Wolfgang Abendroth - Hukuk doktoru ve siyaset bilimi profesörü
- Gunther Anders - Yazar ve filozof
- Mehmet Ali Aybar - Uluslararası avukat ve milletvekili, Türkiye İşçi Partisi başkanı
- James Baldwin - Roman ve deneme yazarı
- Lelio Basso - Uluslararası avukat, İtalya Parlamentosu milletvekili ve Uluslararası İlişkiler Komisyonu üyesi, Roma Üniversitesi'nde profesör, PSIUP (İtalyan Sosyalist Proleter Birlik Partisi) başkanı
- Simone de Beauvoir - Yazar ve filozof
- Lazaro Cardenas - Meksika eski devlet başkanı
- Stokely Carmichael - Barışçıl Öğrenci Koordinasyon Komitesi başkanı
- Lawrence Daly - Büyük Britanya Ulusal Madenciler Sendikası genel sekreteri, sosyalist
- Dave Dellinger- Amerikalı pasifist, Liberation'ın editörü, 5. Cadde Gösteri Komitesi başkanı
- Isaac Deutscher - Tarihçi
- Haika Grossman - Hukukçu, Yahudi özgürlük savaşçısı
- Gisele Halimi - Paris Barosu avukatı, Djamila Bouhired'in müdafii, Cezayir'deki Fransız baskısına dair eserlerin yazarı
- Amado V. Hernandez - Filipinler'in saray şairi, Demokratik İşçi Partisi Başkanı, Ulusal Filipinli Yazarlar Örgütü fiili başkanı
- Melba Hernandez- Küba, Vietnam'la Dayanışma Komitesi başkanı
- Mahmud Ali Kasuri- Pakistan Ulusal Meclisi'nde milletvekili, Pakistan Yüksek Mahkemesi'nde avukat
- Sara Lidman- Yazar
- Kinju Morikawa - Avukat, Japonya Medeni Haklar Birliği başkan yardımcısı
- Carl Oglesby - Demokratik Toplum İçin Öğrenci Girişimi eski başkanı, oyun yazarı, siyasal makale yazarı
- Shoichi Sakata - Fizik profesörü
- Laurent Schwartz - Matematik profesörü
- Peter Weiss - Oyun yazarı
Mahkemenin Ulaştığı Sonuçlar:
- ABD hükümeti uluslararası hukuka göre Vietnam'a karşı saldırı suçu işlemiştir.
- ABD hükümeti ve silahlı kuvvetleri Sivil hedeflere karşı yoğun ve sistemli bombardıman yaptığı için suçlu bulunmuştur.
- Tayland hükümeti, ABD'nin işlediği saldırı suçuna ortaklık ettiği için suçlu görülmüştür.
- Filipinler hükümeti, ABD'nin işlediği saldırı suçuna ortaklık ettiği için suçlu görülmüştür.
- Japonya hükümeti, ABD'nin işlediği saldırı suçuna ortaklık ettiği için oy çokluğu ile suçlu görülmüştür. Kararın aleyhine oy kullanan üyeler Japonya'nın ABD'ye hatırı sayılır yardımı dokunduğunu ancak saldırı suçuna iştirak ettiğini düşünmediklerini belirtmişlerdir.
- ABD hükümeti uluslararası hukuka göre Laos'a karşı saldırı suçu işlemiştir.
- ABD silahlı kuvvetleri savaş hukukunca yasaklanan silahlar kullanmıştır.
- ABD silahlı kuvvetleri savaş esirlerine savaş hukukunca yasaklanan muamelelerde bulunmuştur.
- ABD silahlı kuvvetleri sivillere uluslararası hukukça yasaklanan insanlık dışı muamelelerde bulunmuştur.
- ABD hükümeti Vietnam halkına karşı soykırım yapmaktan suçlu bulunmuştur.
4 Temmuz 2015
Fikret Uzun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder